Synthetisch of echt?

Tegenwoordig is het in de voedselindustrie een zooitje. Mensen vragen zich af hoe het komt dat steeds meer ziektes zich manifesteren in verschillende werelddelen. Heeft iemand er wel eens over nagedacht dat het voedsel steeds langer houdbaar moet kunnen zijn en dat er mede daarom steeds meer ziektes worden geproduceerd? Ik kwam er achter dat veel producten die worden gemaakt door o.a. Amerikaanse producenten vaak synthetische stoffen in ons eten en drinken doen. Deze stoffen staan dan vervolgens vermeldt op de verpakking als een E-nummer. In zekere zin kost het minder tijd en is het goedkoper om de synthetische stoffen te verwerken in ons eten. Volgens de site van het voedingscentrum is het niet schadelijk voor het lichaam, omdat deze simpelweg de echte stoffen niet kan onderscheiden van de synthetische stoffen. (www.voedingscentrum.nl/encyclopedie/synthetische-stof.aspx)

Maar niets is minder waar. In een onderzoek naar de verschillende E-nummers is gebleken dat deze alles behalve onschuldig zijn. Zelfs de concumentenbond weet dat sommige E-nummers niet goed zijn voor de mens.  Voorbeelden van slechte E-nummers zijn sulfiet en sulfietverbindingen. Deze kunnen ernstige overgevoeligheidsklachten veroorzaken in het menselijk lichaam.

De Europese voedselautoriteit EFSA tekent aan dat het om een erg klein effect gaat en dat er twijfels zijn bij de manier van meten in het onderzoek, maar het Europees Parlement maakt zich toch zorgen. (www.efsa.europa.eu)

Vanaf 20 juli 2010 moeten fabrikanten daarom de waarschuwing 'kan de activiteit of oplettendheid van kinderen nadelig beïnvloeden' op het etiket plaatsen als hun product de volgende kleurstoffen bevat:

• E102 Tartrazine;
• E104 Chinolinegeel;
• E110 Zonnegeel;
• E122 Carmoisine;
• E124 Ponceau 4R;
• E129 Allurarood.

De vraag is dan: "Waarom doet het Europees Parlement daar dan niets aan?"

Een antwoord op deze vraag is moelijk los te krijgen. De EFSA gaat in 2020 opnieuw de verschillende toevoegingen re-'E' valueren zoals mooi op de site gezegd wordt. Er zijn al een aantal E-nummers uit producten gehaald in Europa, zoals de kleur rood 2G (E 128). Deze kleurstof zou namelijk schade kunnen brengen aan het genetische materiaal van de menselijke cellen.

Een reden is daarom dat veel mensen graag biologische en/of organische producten eten. Deze producten zijn onbehandeld (niet bespoten, geen chemische bestrijdingsmiddelen of kunstmest) en kunnen dus gewoon gegeten worden. Vaak denken mensen dat biologische producten alleen het woord biologisch er op kunnen zetten en daar van kunnen profiteren. Dit is een verzinsel en komt niet overeen met de realiteit.
Er zijn strenge controles om te zorgen dat een product zich biologisch mag noemen. In Nederland is het bedrijf SKAL (www.skal.nl) degene die door de Nederlandse overheid aangewezen is om de producten te controleren op echte biologische oorsprong. SKAL is een onafhankelijke organisatie die aan- en onaangekondigd inspecties uitvoert d.m.v. het nemen van monsters en het houden van toezicht bij verscheidene bedrijven.  Alle biologische verpakkingen zijn voorzien van een code die aantoont dat er controle en certificatie bij dat desbetreffende bedrijf is geweest. Zo gebruikt SKAL de code NL-BIO-01 die altijd naast het biologische keurmerk staat vermeldt. In biologisch eten en drinken zitten ook vrijwel geen E-nummers die schadelijk kunnen zijn voor het menselijk lichaam.
Wel is het een feit dat biologisch eten en drinken een stuk duurder is dan het eten en drinken dat je bij de supermarkt haalt.

Ik wil graag weten wat jij vindt van dit nieuws. Wist je dit al of ben zit je verbaasd achter je computer? Laat mij weten via het gastenboek wat jij van deze topic vindt of laat een comment achter. Ik kijk uit naar jullie antwoord.